آقا علي عباس...

گاهی دلت از سن و سالت می گیرد

میخواهی کودک باشی

کودک به هر بهانه ای به آغوش غمخواری پناه می برد

و آسوده اشک می ریزد

بزرگ که باشی

باید بغض های زیادی را بی صدا دفن کنی ...

سلام عزيز دلم

امسالم مث پارسال عيد قربان رفتيم مرقد آقا علي عباس.

پارسال بغل مامان و بابا بودي و گوش به فرمان ما، هرجا ميرفتيم تو رو با خودمون ميبرديم ولي امسال ما تسليم خواسته هاي تو بوديم هر جا ميرفتي و ميدويدي بايد دنبالت مي اومديم. براي هزارمين بار ميگم ديدن بزرگ شدنت و بيشتر فهميدنت لذت بخشترين لحظه هاي زندگيمونه...

دياناي نازنينم ميدوني خدا چرا تو رو به ما داد؟

براي اينكه روزي هزار بار از او تشكر كنيم....

اين عكس پارساله...

چون محوطه بزرگي داشت مدام در حال دويدن بودي و نميذاشتي ازت عكس بگيرم، واسه همين بيشتر عكسات بغل هديه هستي و نگهت داشته...

خادم افتخاري آقا علي عباس...